Nowe życia

Z dedykacją dla czytelników

Wstałam z podłogi. Nie pamiętałam co się stało chyba zemdlałam. Strasznie bolała mnie głowa. To takie dziwne. Pamiętałam, że poszłam do łazienki się wykąpać i … i nie pamiętam czy się wykąpałam czy nie, i jakim cudem jest tyle wody na podłodze i czemu jestem naga? Wstałam, sięgnęłam po ręcznik z wieszaka i owinęłam nim ciało. Zimny dreszcz przeszedł po moich plecach. Strząsnęłam się lekko. Wchodząc do pokoju spojrzałam na zegarek. Znów nieco zakręciło mi się w głowie. Opadłam na łóżko zmęczona. Uchyliłam nieco powieki i krzyknęłam. Krzyknęłam z zaskoczenia przerażenia i bezsilności. W rogu pokoju tuż pod oknem ktoś stał. Rozpoznałam w nim Kurta. Instynktownie mocniej zacisnęłam na sobie ręcznik. Co on tu robił? Jak się tu dostał? Czego on ode mnie chce? Może przez niego leżałam nieprzytomna w łazience? Na te stwierdzenie zadrżałam. Kurt swój wzrok przeniósł z okna na mnie.

-Oj Sakuro jest tyle rzeczy których nie rozumiesz- wypowiedział na ogół łagodnie, ale w jego głosie zabrzmiała też nuta rozbawienia. Postanowiłam udawać, że czuje się swobodnie i zacząć zadawać pytania

-Co ty tu robisz? Jak się tu dostałeś? Stwierdziłam, że jak na razie te dwa pytania mogą mi dużo pomóc w obecnej sytuacji.

-Nie wszystko naraz Sakuro. Pierwsze co zrobimy to..- spojrzał na nią przenikliwym wzrokiem, a potem znów odwrócił się do niej plecami- pierwsze co to idź się ubierz. Nagle się odwrócił i z szafki wziął jakieś zawiniątko

-W to się ubierz- powiedział rzucając to na łóżko tuż pod moje nogi. Bez słowa wzięłam to i skierowałam się do łazienki ja też będę czuła się bardziej bezpieczna i pewniejsza, jeżeli będę ubrana. Gdy rozpakowałam zawartość stałam jak wmurowana. W środku były buty na wysokim obcasie i koronkowa biała sukienka z czarnym pasem zawiązywanym z tyłu i kokardą na środku. Dół był rozszerzany. Nie protestując już więcej założyłam białą bieliznę którą znalazłam także w paczce na to sukienka, natomiast buty wzięłam w rękę. Przeczesując palcami długie różowe włosy wyszłam z łazienki. Kurt nadal był w moim pokoju. Uśmiechał się lekko.

-Wyglądasz jak anioł- powiedział i podszedł do mnie bliżej. Chwycił mnie za rękę i podciągnął bliżej siebie.

-Teraz zaczniemy Sakuro nowe życie…- mówiąc to ramionami otoczył mnie całą. Czułam jego mięśnie jak ze skały. Postanowiłam działać ci tu z tego nie rozumiałam i nie wiedziałam co się wokół mnie dzieje. Postanowiłam wyrwać się z uścisku chłopaka. Położyłam obie dłonie na jego klatce piersiowej i próbowałam się odepchnąć używając całą siłę jaką miałam i nic. Kompletnie nic dalej mnie trzymał w ramionach i zdawało by się nawet, że nie poczuł nawet tego, że próbowałam się odepchnąć.

-Sakuro jesteś wampirem, jednak jako, że masz ziemską matkę, twoje moce są bardzo słabe. Nasz pan przyjdzie po ciebie gdy będziesz gotowa, przyjdzie po ciebie gdy się trochę rozwiniesz. Teraz nic ci nie grozi. Upadłe anioły nie mają takiej mocy nie zaatakują cię, jednak musisz mi dać przeklęte lustro ono oddali ich od ciebie będziesz bezpieczna- ,,Że co?” pomyślałam. Nic z tego nie rozumiała. Może kurt jest pijany, albo, albo naćpany. Jak to możliwe. Przecież to… Nie umiem nawet na ten temat się wypowiedzieć. Wogóle co ja mam powiedzieć. Ze jak wampirem. Moje myśli wariowały.

-Jakie przeklęte lustro, jaki wampir? Nic nie rozumiem! Wytłumacz mi! Ojciec?- jąkałam się bez przerwy. -Mój ojciec wyjechał, zostawił matkę i mnie same sobie, przecież ma kochankę? Zaprzeczałam wszystkim słowom jakie powiedział Kurt. To było nie możliwe, on nie wiedział co mówił on jest obłąkana. Z całych swoich sił znów spróbowałam mu się wyrwać. Udało mi się. Szybko odwróciłam się i chciałam uciec do drzwi, gdy poczułam jego dłonie na biodrach i jednym ruchem posadził mnie na biurku zwalając na podłogę wszystkie leżące na nim książki. Ulokował się po między moimi nogami i chwycił moją twarz w swoje dłonie.

-Słucha Sakuro jesteś w niebezpieczeństwie musisz uważać, musisz oddać mi te lustro, a Ojciec którego do tej pory uważałaś za ojca nie jest twoim ojcem. Wszystko zrozumiesz z czasem. Patrzyłam mu prosto w oczy. Był taki dziwny i taki pewny swoich słów.

-Gdzie jest lustro które dostałaś od Naruto Sakuro? Gdzie jest te lustro?- Teraz już wiedziałam o które lustro mu chodzi, jednak wciąż nie rozumiałam czemu on mówi, że te lustro jest przeklęte. Z nim jest wszystko w porządku. W jak najlepszym porządku, ale  było coś w jego oczach, coś co kazało mi mu zaufać i powiedzieć gdzie jest lustro. Jednak dalej nie wierzyłam w jego słowa na temat mojej rodziny.

-Widzisz Sakuro te znamię.- Spojrzałam na nie bardzo dobrze je znałam. Znamię które jeszcze wczoraj wziął za skórki moich prób samobójczych. Kiwnęłam mu na potwierdzenie głową. 

-To twój rodowód, że tak powiem, to świadczy o tym z jakiej rodziny jesteś i kim jesteś. Odsunął się ode mnie i znów zapytał o lustro. Wskazałam mu miejsce jego pobytu i patrzyłam jak Kurt przegrzebuje szafę, żeby odnaleźć pudełko z rzeczami moimi i Naruto. Gdy znalazł lustro szybko schował je w głąb kieszeni. Uśmiechnął się do mnie gdy zmierzał w moją stronę. Nie wiedziałam dla czego odwzajemniłam jego uśmiech. Chwycił mój podbródek jedną ręką, a gdy schował lustro drugą ręką do torby zawieszonej na jego ramieniu przesunął ową dłoń ku mnie i położył na moim udzie. Siedziałam nieruchomo i na wszystko się godziłam nie wiedząc czemu. Pocałował mnie w usta i wszystko zniknęło. Poczułam jak się osuwam a potem ten uśmiech i ciemność.

Itachi

Nienawidzę swojego ciała. Ciała upadłego anioła. Jestem upadłym już od kiedy pamiętam. Po każe otrzymanej przez Boga wylądowałem w starożytnym Rzymie przeżywając kolejne epoki i ciekając Bóg wie na co. Stałem się najemnikiem, stałem się osobą która pilnuje swoich interesów. Właśnie zakończył się kolejny czas neofilim. Jest to czas w którym upadli aniołowie muszą znaleźć schronienie przed deszczem który nazywany jest ,,łzami Boga” przez nas upadłym i owy deszcz, może zepchnąć nas w czeluści piekieł. I dla tego stworzono Neofilów-  w hebrajskich i wczesnochrześcijańskich pismach ludzie o gigantycznym wzroście, urodzeni wskutek obcowania "synów Bożych" z "córami człowieczymi", potomkiniami Kaina. Upadli opętują ciało takiego nefila i są bezpieczni w czasie  czyści Boga. To wszystko takie skomplikowane. Ludzie nie nazywają ich tak jak my- oni znaleźli sobie inną nazwę- zwą ich wampirami gdyż od czasu do czasu neofil musi pożywić się krwią aby dalej utrzymać swoje ciało w nieśmiertelności. Oni tak jak my są nieśmiertelni jednak  w tym sęk że oni czują dotyk, ból potrzeby fizjologiczne i inne takie, a mu nic a nic. Możemy jedynie wyobrażać sobie podświadomi jak to jest i tyle. Podczas czasu Neofilim wnikając w ciało wampira czujemy, przeżywamy różne emocje i przez ten krótki czas aniołowie wykorzystują ciała swoich ofiar które wcześniej zostały zmuszone do złożenia przysięgi wierności danemu aniołowi, że przez wieczność w czasie okresu Neofilim będzie on oddawał swoje ciało w rządy upadłego. Domyślam się że to nic przyjemnego dla wampirów kiedy ktoś przejmuje ich ciała i wbrew woli używa go do wali. W tym obcym ciele upadli mogą poczuć takie doznania jak dotyk i wszystko inne więc wykorzystują ciało do swoich niecnych pobudek, nie zważając na to jak się czuje neofil- inaczej także nosiciel. Gdy kończy się ulewa Aniołowie opuszczają ciała nosicieli i pozostawiają ich w spokoju do puki znów nie nadejdzie czas  Boskiej Czyści inaczej także Chachem. Są to dwa tygodnie niekończącego się deszczu. Chachem wypada na ostatni tydzień października i pierwszy tydzień listopada. Jesienna pora to zawsze najmroczniejszy czas. Upadli nie mogą nawiedzać ciał ludzkich z powodu tego, że są zbyt kruche. Takie ciało nie wytrzymało by nawet dnia, natomiast Neofilim są nieśmiertelni.  Jedna z ksiąg wyraża się tak o Neofil ,,Aniołowie ujrzeli kobiety ziemskie i za namową ich dowódcy, Szemihaza, złożyli przysięgę, że spłodzą z nimi dzieci. Dwustu aniołów zstąpiło na Ziemię, każdy wybrał sobie kobietę, którą nauczył czarów i zaklęć. Ze związków tych narodzili się niesamowite dzieci, które mierzyły więcej niż przeciętny wzrost co odróżniało ich od ludzi. Ponieważ ludzie nie mogli ich utrzymać, giganci obrócili się przeciwko nim. Księga Henocha przedstawia nefilim jako istoty niegodziwe, niszczące ziemię, zabijające ludzi i praktykujące kanibalizm. Jako potomkowie aniołów duchy nefilim nie mogły umrzeć tak jak ludzie podczas potopu, została im odebrana tylko ich ziemska powłoka, sami natomiast pozostali na Ziemi w postaci bezcielesnych demonów. Odtąd nękają ludzkość tak, jak robili to w czasach przed potopem, zazdroszcząc śmiertelnikom ciał i możliwości zbawienia.” Analogiczną legendę o pochodzeniu nefilim ze związków upadłych aniołów ze śmiertelnymi kobietami podaje Księga Jubileuszów. Według tego apokryfu Bóg w akcie gniewu za ich niegodziwości zesłał na nich szał i giganci pozabijali się nawzajem. Natomiast  Według agad talmudycznych aniołowie zstąpili na Ziemię z polecenia Boga. Wkrótce potem ożenili się ze śmiertelnymi kobietami, a z tych związków zrodzili się giganci. Dwaj synowie upadłego anioła (grigori) Simchaziego, Hamija i Haja, mieli prorocze sny, iż wkrótce na Ziemię zostanie zesłany potop. Gdy już nastąpił, jeden z gigantów, Og, król Baszanu, razem ze swoją żoną i bratem uratował swoje życie, bowiem uprosił Noego o wpuszczenie go do Arki.

No cóż to nie do końca prawda Neofilim nie zabrano ciał i nie skazano na bycie duchami, skazano ich na bycie pojemnikami na upadłych i oczywiście zazdroszczą ludziom, ale nie ciał, a możliwości władania tym ciałem do śmierci i nie bycia nigdy opętywanymi. Neofilowie pozakładali rodziny i żyją w strachu. Neofil nie może być zmuszony do przysięgi wierności upadłemu aniołowi nie wcześniej niż przed ukończeniem osiemnastego roku życia.  Właśnie ja zmusiłem króla uratowanego przez Noego na arce do bycia moim Wesalem- czyli pojemnikiem.

Jednak moim marzeniem jest zostanie człowiekiem. Tego pragnę. Utraciłem w przeszłości coś bardzo cennego. Wiem, że muszę to odzyskać. Na ziemi żyję już setki lat. Setki już lat nawiedzam mojego wesala w dnie chachemu.

Od autorki: Witam serdecznie. Dużo tutaj plątaniny, ale wam się wszystko rozjaśni w kolejnych notkach. Szukając trochę faktów o upadłych natknęłam się na Neofili możecie poczytać o nich trochę nawet w Wikipedii. Dowiecie się trochę o nich więcej i może lepiej zrozumiecie mój przekaz. Dowiecie się więcej o dniach Chachemu bo trochę pokręciłam na rzecz opowiadania i tym podobne. Druga rzecz to kurde z tego bardzo się cieszę blog ma miesiąc i już tak wiele wejść jestem pozytywnie zaskoczona. Dziękuje wam bardzo za wszystko i pozdrawiam.